Sinds enkele decennia is er weer veel belangstelling voor Ranald MacDonald, niet in het minst dankzij de hierboven al vermelde Bruce Berney, maar zeker ook dankzij Japanners in de Verenigde Staten als Torao Tomita en Mas Tomita, geen familie. Bijgevolg zijn er nu monumenten voor Ranald MacDonald op de eilanden Yagishiri en Rishiri en in Nagasaki, als ook in Astoria, Oregon. De plaats waar hij begraven ligt, aan de Kettle River, een kilometer of vijftien van Curlew, Washington, is het kleinste officiële park van de staat Washington. De lijst met boeken van en over Ranald MacDonald is lang en divers.
Biograaf Frederik Schodt beoordeelde in 2003 de erfenis van Ranald MacDonald met de woorden ‘Each generation must interpret the past according to its needs, and there is now a real need for heroes who can transcend national and ethnic boundaries. […] And as a true cultural and racial hybrid—in the best sense of the word—he (lees Ranald MacDonald) assumes heroic proportions because of his success in carving his own path in life, in an often unfriendly world.’
Die woorden neemt FOM NL met instemming over. De stichting zal proberen ieder jaar een jonge ‘held’ te vinden, die nationale en etnische grenzen in zijn werk weet te overstijgen.